ความต้องการระบบของวินโดวส์ 11 มีส่วนคล้ายกับวินโดวส์ 10 แต่วินโดวส์ 11 จะรองรับสถาปัตยกรรมแบบ 64 บิต เท่านั้น อันได้แก่สถาปัตยกรรม เอกซ์86-64 หรือ เออาร์เอ็ม 64 และได้ตัดการสนับสนุนสถาปัตยกรรม 32 บิต อันได้แก่สถาปัตยกรรม ไอเอ-32 และ เออาร์เอ็มวี 7 ออกไป ไม่รองรับโปรแกรมไบออสแบบดั้งเดิม และกำหนดว่าต้องใช้ UEFI ควบคู่กับซีเคียวบูต และ TPM 2.0[30][31][32][33] ในทำนองเดียวกัน ระบบปฏิบัติการเรียกแรมและหน่วยความจำมากขึ้น นั่นคือต้องมีแรมขั้นต่ำ 4 กิกะไบต์ และพื้นที่จัดเก็บข้อมูล 64 กิกะไบต์ และ S mode จะรองรับเฉพาะเวอร์ชันโฮมเท่านั้น ไม่รองรับในเวอร์ชันอื่น ๆ อีกต่อไป[34] โดยในวันที่ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2564 ไมโครซอฟท์ได้เปิดเผยว่าหน่วยประมวลผลที่รองรับการใช้งานร่วมกับวินโดวส์ 11 จะประกอบไปด้วย อินเทล คอร์ เจนเนอเรชั่นที่ 8 (คอฟฟี่เลค แคนนอนเลค และวิสกี้เลค) ขึ้นไป, เอเอ็มดี เซนพลัส (ยกเว้น ไรเซน เจนเนอเรชันที่ 1), และควอลคอมม์ สแน็ปดรากอน 850 ขึ้นไป[35]